Hoe voelde je je deze morgen toen je wekker afliep … en wat deed je toen?
Hoe ging het met je in de badkamer … en wat deed je je toen? Gingen er toen andere dingen in je om, misschien naast wat je dacht toen je wakker werd?
Had je hetzelfde humeur toen je aan de ontbijttafel zat of toen je de radio opzette? Mogelijk wel. Mogelijk verschoof er wat naar een andere denkpiste. De vraag is niet te oordelen, enkel op te merken wat er gebeurde.
Als je huisgenoten hebt, hoe ging het afscheid nemen van hen deze morgen? Deed je dat op dezelfde manier als je uit je bed stapte vanmorgen? Hoe voelde je je toen, wat ging er door je heen? Waren het dezelfde gedachten die je had in de badkamer, aan de keukentafel of in de slaapkamer?
Hoe verliep het verkeer vanmorgen en wat deed dat met jou? Hoe gedroeg je je?
Hoe was het voor je om je collega’s te zien op het werk vanmorgen? Begroette je hen zoals je vanmorgen naar jezelf keek in de spiegel?
Hoe is het nu met je? Nog hetzelfde als toen je je huis verliet?
Merk je adem op. En merk op dat je ademhaling in de loop van deze oefening al wel eens veranderde. Van langzaam ademen naar wat sneller. Van een diepe ademhaling naar een oppervlakkige.
Net zoals we de hele dag allerlei emoties zijn tegengekomen en gedachten. Net zoals ons gedrag in de loop van deze ochtend al meermaals veranderd is.
Eén ding is hetzelfde gebleven; wij, die wandelen doorheen al deze situaties. Wij, die allerlei emoties beleven in die verschillende situaties. Wij, die verschillende dingen doen in al die situaties. Wij veranderen niet. Wij die kunnen observeren wat we denken, voelen en doen, in welk vaarwater we ook terecht komen.
Wij zijn als de hemel waar de hele dag wolken kunnen verschijnen die ook weer verdwijnen. Welk weer het ook is. De hemel blijft hetzelfde. Hij is niet aangetast.
